Pierwszym dokumentem pisanym, Å›wiadczÄ…cym o istnieniu Janowca, nazywanego wówczas Janowym MÅ‚ynem, jest pochodzÄ…cy z 1295 roku dokument wystawiony przez ksiÄ™cia wielkopolskiego PrzemysÅ‚a II, w którym nadaje on rycerzowi Wojciechowi, synowi Jana, prawo lokacyjne do Janowego MÅ‚yna na prawie niemieckim.

Na poczÄ…tku II poÅ‚owy XV wieku, podczas wojny trzynastoletniej z zakonem krzyżackim, w 1458 roku miasto wystawiÅ‚o dwóch pierwszych zbrojnych rycerzy. Od XIV wieku byÅ‚o wÅ‚asnoÅ›ciÄ… prywatnÄ… i należaÅ‚o do licznych rodów wielkopolskich i paÅ‚uckich. W 1682 roku przez miasto wiódÅ‚ szlak króla Jana III Sobieskiego podążajÄ…cego na odsiecz Wiednia. Z koÅ„ca XVII wieku pochodzi herb miasta przedstawiajÄ…cy TemidÄ™ - greckÄ… boginiÄ™ sprawiedliwoÅ›ci. Narodowo wyzwoleÅ„cza postawa mieszkaÅ„ców Janowca uwidoczniÅ‚a siÄ™ podczas powstania 1848 roku. Okres przed wybuchem I wojny Å›wiatowej to dla Janowca wzmożona dziaÅ‚alność w obronie polskoÅ›ci. Janowiec braÅ‚ udziaÅ‚ w Powstaniu Wielkopolskim 1918/1919 r.

Herbem gminy jest TEMIDA - bogini sprawiedliwoÅ›ci i praw znana z pieczÄ™ci odciÅ›niÄ™tej na dokumencie z roku 1780.  Herb przedstawia  postać kobiecÄ…, stojÄ…cÄ… boso na zielonej murawie  w bÅ‚Ä™kitnym tle, w szacie biaÅ‚ej, dÅ‚ugiej do ziemi, przepasanej paskiem, z biaÅ‚Ä… przepaską  na oczach, trzymajÄ…c  w  rÄ™ce prawej miecz zÅ‚oty wzniesiony, w  rÄ™ce lewej  - wagÄ™ zÅ‚otÄ….  FlagÄ… gminy jest prostokÄ…tny  pÅ‚at tkaniny w kolorach biaÅ‚o-żółto-niebieskim z umieszczonym poÅ›rodku  herbem gminy.
Istotnym czynnikiem sprzyjajÄ…cym rozwojowi osadnictwa w przypadku Janowca Wielkopolskiego byÅ‚ rozwój szlaków lÄ…dowych. Ważność szlaków krzyżujÄ…cych siÄ™ w Janowcu Wielkopolskim sprzyjaÅ‚a wymianie handlowej a tym samym rozwojowi miasta.  Prawdopodobnie istniaÅ‚ w poczÄ…tkach XII wieku w peÅ‚ni wyksztaÅ‚cony szlak Å‚Ä…czÄ…cy Gniezno przez KcyniÄ™ z NakÅ‚em. W Janowcu rozchodziÅ‚y siÄ™ drogi o znaczeniu lokalnym co miaÅ‚o duży wpÅ‚yw na rozwój gospodarczy miasta.
Głównym elementem Janowca Wielkopolskiego w XV wieku byÅ‚ drewniany koÅ›ciół. Ówczesny ukÅ‚ad urbanistyczny tworzyÅ‚y dwa place: rynek (plac targowy) i plac koÅ›cielny. Zabudowa usytuowana byÅ‚a wzdÅ‚uż ciÄ…gu drożnego - wzdÅ‚uż szlaku gnieźnieÅ„skiego. W XVI lub XVII wieku szlak gnieźnieÅ„ski zmieniÅ‚ swój przebieg odchylajÄ…c siÄ™ w kierunku poÅ‚udniowo- zachodnim (tak jak obecna ulica GnieźnieÅ„ska).  Cmentarz, który pierwotnie znajdowaÅ‚ się  przy koÅ›ciele parafialnym w drugiej poÅ‚owie XVIII wieku przeniesiono poza miasto i usytuowano go w polu przy koÅ›ciółku Å›w. Barbary. Niestety dÅ‚ugoletnie wojny (ze SzwecjÄ…, wojna północna, wojna domowa) staÅ‚y siÄ™ przyczynÄ… trwaÅ‚ego kryzysu ekonomicznego miasta i zadecydowaÅ‚o o tym, że miasto nie rozwijaÅ‚o siÄ™ pod wzglÄ™dem przestrzennym. Do koÅ„ca XVIII wieku dominowaÅ‚a w mieÅ›cie zabudowa drewniana, parterowa i kalenicowa. W ostatniej ćwierci XVIII w. w miasteczku znajdowaÅ‚o się 40 domów, których dachy, kryte byÅ‚y sÅ‚omÄ…. Miasto byÅ‚o otwarte i nie otaczaÅ‚y go mury. MieszkaÅ„cy mogli swobodnie przekraczać rzekÄ™ WeÅ‚nÄ™, przechodzÄ…c na przeciwlegÅ‚y brzeg po moÅ›cie znajdujÄ…cym siÄ™ tuż za Janowcem.

Od koÅ„ca XV w. do lat 30 XIX w. miasto trwaÅ‚o w tych samych granicach a jego ukÅ‚ad przestrzenny ulegÅ‚ tylko nieznacznym zmianom. XVIII - wieczne miasto skÅ‚adaÅ‚o siÄ™ z nieregularnego, wydÅ‚użonego przechodzÄ…cego trakt rynku oraz prawdopodobnie z trzech ulic, z których dwie (obecna ulica Åšniadeckich i 22 Stycznia) pokrywaÅ‚y siÄ™ z biegnÄ…cym przez Janowiec Szlakiem GnieźnieÅ„skim a trzecia (obecna Parkowa) Å‚Ä…czyÅ‚a miasto z siedzibÄ… wÅ‚aÅ›ciciela. W latach trzydziestych XIX wieku zabudowa miasta ulegÅ‚a pewnym przeobrażeniom. Nadal dominowaÅ‚o budownictwo parterowe, lecz budynki drewniane zaczęły być wypierane przez obiekty stawiane z konstrukcji ryglowej wypeÅ‚nionej surowÄ… cegÅ‚Ä… (tzw. Pruski mur). Do chwili obecnej zachowaÅ‚ siÄ™ zespół budynków tego typu z pierwszej polowy XIX wieku przy ulicy Parkowej oraz budynek przy ulicy Półwiejskiej 6. W 1840 roku po zachodniej stronie rynku wybudowano koÅ›ciół katolicki.
W latach 1855- 1857 zaszÅ‚y istotne zmiany w rozplanowaniu rynku. Chciano by budynki w zachodniej części rynku i przy ulicy KcyÅ„skiej (dzisiejsza Åšniadeckich) tworzyÅ‚y jednÄ… liniÄ™. Efekt ten osiÄ…gniÄ™to budujÄ…c w 1857 r. plebanie, która zamknęła zachodniÄ… część rynku. W 1887 roku ukoÅ„czono budowÄ™ dworca kolejowego i uruchomiono liniÄ™ kolejowÄ… Gniezno - NakÅ‚o. W koÅ„cu XIX i na poczÄ…tku XX wyglÄ…d Janowca znacznie siÄ™ zmieniÅ‚. RozpoczÄ™to zabudowÄ™ wzdÅ‚uż dawnej polnej drogi biegnÄ…cej obok torów. PowstaÅ‚a w ten sposób nowa ulica. W roku 1901 wytyczono parcele wzdÅ‚uż obecnej ulicy Dworcowej. W nastÄ™pnych latach obie pierzeje ulicy zostaÅ‚y zabudowane domami o cechach eklektycznych i secesyjnych. 
W 1928 roku postawiono przy rynku budynek Banku Ludowego. W trakcie II wojny Å›wiatowej wÅ‚adze niemieckie dokonaÅ‚y przebudowy rynku likwidujÄ…c przebiegajÄ…ca przez niego poprzecznie brukowana ulicÄ™ i wprowadzono ruch okrężny na rynku co umożliwiÅ‚o utworzenie poÅ›rodku wysepki. Ulice Janowca po II wojnie utwardzono i pokryto asfaltem.

Â